Tavşanlar sandığınız gibi sadece havuç yiyen sevimli hayvanlar değildir. Aksine, derin tüneller kazabilen ve yirmi kiloya kadar çıkabilen hayvanlardır. Gelin bu sevimli hayvanları birlikte daha yakından tanıyalım…
Kaynak:https://www.mentalfloss.com/article/5…
1. Tavşanlar yalnız gölet yiyerek yaşayamazlar.
Çizgi filmlerde tavşanlar sadece havuç yiyerek eğlenirken gösterilir. Ancak yırtıcı doğada tavşanlar yabani ot ve yonca gibi yeşillikleri yemeyi tercih ederler. Evcil tavşanınıza havuç vermek adettendir, ancak bu bir sorun olmayacaktır, ancak içindeki yüksek şeker nedeniyle çok fazlası israf olabilir.
2. Bazı tavşan türleri çok büyük olabilir.
Tüm tavşanlar sevimli ve küçük değildir. Belçika Dev Tavşanı gibi bazıları çok büyük olabilir. Bu tavşan ırkı dünyanın en büyük tavşan ırkı olarak bilinir ve 73 santimetre uzunluğa kadar ulaşabilir.
3. Yavru tavşanlara “yavru kedi” dendiğini biliyor muydunuz?
Tavşan yavrularına ‘yavru kedi’ denmesinin nedeni, çocukların onları yavru kedilere benzetmesinden kaynaklanmaktadır.
4. Tavşanlar çok çabuk ürerler.
Bir tavşan 3 ila 8 aylıkken üremeye hazırdır. Bu döneme ulaştıklarında, 9 ila 12 yıllık ömürlerinin geri kalanında yılın sekiz ayında bir çiftleşebilirler.
5. Tavşanlar keyifle uçarlar.
Tavşanlarla yeterince vakit geçirirseniz, doğadaki en tatlı davranışlardan birine tanık olabilirsiniz. Bir tavşan mutlu olduğunda zıplar ve havada döner. Bu zıplama ve harekete ‘binky’ denir.
6. Tavşanlar kendi dışkılarını da yiyebilirler.
Tavşanlar bazen yiyecekleri sindirdikten sonra kendi dışkılarını yerler. Sevimli bir tavşandan böyle bir davranış beklemezsiniz değil mi? Ancak dışkıları aslında tavşanın diyetinde değerli bir rol oynar. Bunun nedeni tavşanların hızlı hareket eden bir sindirim sistemine sahip olmalarıdır. Tekrar dışkılarını yiyerek besinleri ikinci kez vücutlarına emerler.
7. Tavşanlar tıpkı kediler gibi kendilerini yalarlar.
Tavşanlar oldukça hijyenik hayvanlardır. Kediler gibi kürklerini ve patilerinin ortasını yalamayı severler. Bu, diğer evcil hayvanlar gibi yıkanması gerekmediği anlamına gelir.
8. Tavşanlar yediklerini kusamazlar.
Bir kedi kendini yaladıktan sonra tüy yumakları kusabilir ama bir tavşan bunu yapamaz. Bu nedenle tavşanlar biriken tüy yumağını bol miktarda kaba yem yiyerek atarlar ve bu da onu sindirim sistemi yoluyla iter.
9. Tavşanlar 360 dereceyi net görebilirler.
Bu nedenle tavşanların gizlice yaklaşması zordur. Tavşanların 360 derecelik görüşe sahip olmaları arkalarında, üstlerinde ve yanlarında olanları başlarını çevirmeden görmelerini sağlar.
10. Tavşanların gerçekten iyi atlayıcılar olduğunu biliyor muydunuz?
Tavşanların bacakları yırtıcılardan kaçmak için yapılmıştır. Guinness Rekorlar Kitabı’na göre en yüksek tavşan sıçraması yerden yaklaşık 1 metre, mesafeden ise 3 metre olarak ölçülmüştür.
11. Tavşanın dişleri asla durmaz.
İnsan tırnakları gibi, bir tavşanın dişleri de büyümeye devam eder. Ancak yırtıcı doğada yedikleri sert besinler nedeniyle parçalanabilirler. Bu tavşanların dişileri 12-13 santimetreye kadar büyüyebilir.
12. Tavşan yakalamayı aklınızdan bile geçirmeyin.
Gözleri, kulakları ve bacaklarının sağladığı avantajların yanı sıra bazı tavşan türleri yırtıcılardan zikzaklar çizerek uzaklaşır. Bire birde çok hızlı koştuklarını söylemeliyiz.
13. Tavşanlar yeraltında karmaşık tüneller kazar ve orada yaşar.
Tavşanlar, yuvalarını inşa etmek için karmaşık delikleri birbirine bağlayan ‘warrens’ adı verilen tüneller kazarlar. Bu tünellerin birden çok girişi ve çıkışı vardır ve yerin oldukça derinlerine inerler.
14. Tavşanların kulakları serin kalmalarına yardımcı olur.
Tavşan kulağının iki işlevi vardır. Birincisi en hassas sesleri bile duymak, ikincisi ise kulaklarını güneşten korumak ve serinletmek.
15. Tavşanları hipnotize etmek onları travmatize eder.
Bazı kişilerin tavşanları sırt üstü yatırıp arka ayaklarını okşayarak hipnotize ettiğini duymuşsunuzdur. Tavşanlara iyi geldiği düşünülse de onlar için büyük bir sorun oluşturmaktadır. Örneğin kendi doğasında yaşayan bir tavşanın yaşadığı travma nedeniyle yırtıcılardan kaçamadığı gözlemlenmiştir.
